De Lange en Zware Weg

Dit is het indrukwekkende verhaal van een ex-IC patiënte en tevens professioneel violiste die haar tijd op de IC nog deels kan herinneren. En ook de verschrikkelijke gevolgen heeft moeten meemaken, maar uiteindelijk deze moeilijke ervaringen meeneemt om opnieuw te beginnen.

Tijdens haar tijd op de IC is er veel muziek voor haar afgespeeld. Ze kan zich nog de prachtige 'Intermezzi' van 'Brahms' goed herinneren, haar lievelingsmuziek. Helend, zalvend. Aards.
Deze muziek heeft haar erg gesteund en geholpen in die tijd, en in de tijden na de ziekenhuisopname heeft ook het bespelen van de viool een helende werking gehad. Tot op de dag van vandaag is dat haar muziek.

'Vandaag is de dag dat ik ontwaak. 

De tijd lijkt een ondergeschikt iets te zijn. Ik weet niet waar ik ben.

Ik lig in een bed en meerdere mensen lijken op mij in te praten.

Later besef ik mij dat ik op een ziekenboeg lig. En veel later besef ik mij dat ik op de IC van een ziekenhuis lig.

Ik hoor vrouwen tegen mij praten. Ik kan mij hun stem wel zeer goed herinneren. Ook hoor ik de stem van mijn broer. Hij belooft mij dat we samen naar het Asterix en Obelix park gaan. We zijn nu in 2018. We moeten nog steeds gaan.

Een opname op de IC veroorzaakt een storm in je hoofd. Eerst maar weer tot de orde van de dag. Gewoon doorgaan waar je gebleven was. Maar na enkele jaren van hard doorwerken, realiseer je je, dat er ergens iets mis gaat.

Je begrijpt niet waarom je niks begrijpt van jouw dagelijkse leven. Het is ongrijpbaar. Jouw cognitieve begrip zinkt. Letterlijk. 

Je begrijpt niet meer wat je denkt.

En dan zit je al wel in jouw werkleven. Maar je kunt er niks meer.

Daarna heb je een soort van vacuüm. En dan weet je niks meer.

Iedereen loopt te mekkeren en duwen en trekken. Maar niks helpt meer. Dan moet je ergens het initiatief nemen om te bedenken wat je dan moet.

En daar heb je geen idee van.

Maar...

Dan ga je na jaren en ervaringen rijker je lijn lopen.

En die lijn is enorm lang.

Jaren lang.

Nieuwe vrienden maken.

Nieuwe contacten uitproberen.

Niet oude contacten benaderen.

Nieuwe mensen om je heen verzamelen.

Niet ingaan op mensen die mee willen surfen op jouw nieuwe ideeën. 

Je bent in wezen een nieuw iemand.

Veel van mijn karakter eigenschappen wil ik behouden en nieuw leven inblazen.

En daar zit mijn nieuwe energie.

Vroeger vond ik die eigenschappen onvolledig. Nu niet meer.

Nu herwaardeer ik deze eigenschappen. En waardeer ze meer dan ooit.

Beter laat dan nooit.'

Mooie Reacties

Beste allemaal!


Bedankt voor het lezen van mijn ervaringen met muziek op de IC! De blog is al vaak bekeken.
Ik ben blij met alle reacties die binnen zijn gekomen. Meer reacties zijn ook erg gewenst dus als je iemand kent die hier ervaring mee heeft, laat het alsjeblieft weten. Het zou ook fijn zijn als de blog veel gedeeld wordt, zodat hij een groter publiek bereikt.

Veel reacties bevestigen het feit dat muziek een positief effect heeft voor de patiënten en hun vrienden/familie op de IC. Zo heeft muziek een 15-jarige patiënte met een hersenverlamming geholpen om rustig van de beademing af te komen! En muziek van vroeger (1030-1950) verlichtte de laatste levensdagen van een ongeneeslijk zieke oude dame in het ziekenhuis.
Ook op de drukke IC is het erg rustgevend voor het geweldige IC-personeel die de patiënten ontzettend goed en liefdevol verzorgen. Niet alleen op de IC, maar op veel andere afdelingen heeft het ook een groot effect.
Er is ook een reactie binnen gekomen dat de patiënt die op de IC ligt voor een langere periode erg veel baat kan hebben van muziek. Het aantal patiënten die een delirium kregen was veel lager! Een paar uur na deze reactie werd er ook een artikel gedeeld over een onderzoek naar het effect van muziek op de oorzaken van een delirium.
https://healthmanagement.org/c/icu/news/music-helps-prevent-delirium-in-elderly-critical-care-patients

Het is echter ook belangrijk om te vertellen dat muziek niet bij iedereen een positieve respons uitlokt. Een andere reactie die binnen is gekomen gaat over een man die kunstmatig in coma gehouden werd, omdat hij erg ziek was. Zijn favoriete muziek mocht afgespeeld worden. Hij reageerde wel op de muziek, maar juist negatief. Hij werd er erg onrustig van. Ook van de stem van zijn partner werd hij onrustig, dus ze mocht niet meer praten en de muziek moest uit. Ik denk dat hij wellicht onrustig werd van het feit dat hij niet mee kon zingen met zijn favoriete muziek of kon reageren op zijn partner.
Het is duidelijk dat geluid (muziek en de stem van een dierbare) toch nog binnen kan komen en een effect teweeg kan brengen. In dit laatste geval was het alleen een niet gewenst effect. Dan is het belangrijk dat hier goed op geanticipeerd wordt.


Bedankt voor het lezen,

Bas Meuter

Deel je verhaal!

Hallo allemaal!


In deze blog wil ik zoveel mogelijk mooie en bijzondere verhalen verzamelen over de impact van muziek in de zorg! Vandaar deze oproep:

Als je zelf, familie of vrienden van je een bijzondere ervaring hebben met de impact van muziek in de zorg zou je dan contact met mij (Bas) op kunnen nemen?

Email-adres: basmeuter@gmail.com

Alvast heel erg bedankt en ik hoop vele reacties te krijgen zodat we de speciale kracht van muziek in de zorg vanzelfsprekend kunnen maken voor iedereen!


Groeten,
Bas

Mijn Ervaringen

Beste iedereen,


In deze blog zullen ervaringen worden gedeeld van mensen die een bijzonder verhaal hebben over muziek in de zorg. De verhalen kunnen van zowel ziekenhuispersoneel, als (ex-)patiënten of familie komen.

Laten we beginnen met mijn eigen verhaal:
In 2010 heb ik een ernstig traumatisch ongeluk gehad. Ik reed op de fiets en ben aangereden door een auto, 15 meter verder ben ik op het asfalt beland. In comateuze toestand ben ik direct naar het ziekenhuis vervoerd waar ik ruim een week in coma heb gelegen. In deze tijd mocht er op mijn kamer muziek gedraaid worden waar ik van hield, want het vermoeden dat muziek de hersenen positief stimuleert van patiënten is er al lang. Ook het brein van comateuze patiënten.
Dit heeft mij denk ik erg veel geholpen. Nog voordat ik reageerde op simpele vragen van de verpleging, zong ik al mee met de muziek van onder andere James Taylor en John Mayer! Ook de klassieke pianomuziek van de film Amélie (welke ik later op gitaar heb geleerd) werd veel gedraaid, tot verwondering van de verpleegkundigen omdat de meeste jongens van mijn leeftijd, toen 16 jaar, naar heel andere muziek luisteren. 😉

Ook tijdens mijn herstel heeft muziek een sleutelrol gespeeld. Ik heb vanaf mijn achtste klassieke gitaar gespeeld en speelde op redelijk niveau. Toen ik na anderhalve maand in het ziekenhuis gelegen te hebben naar het revalidatie-centrum ging, mocht ik in de weekenden weer naar huis. Het eerste weekend thuis pakte ik mijn gitaar, maar ik kon geen snaar aanslaan, mijn coördinatie en fijne motoriek waren helemaal weg. Zelfs de Romance, die ik al jaren elke dag speelde, kon ik niet meer uit de gitaar krijgen. Het is niet met woorden te beschrijven hoe frustrerend dit was, en hoe hopeloos dit voelde. Maar gelukkig, na een bezoek van mijn gitaarlerares in het weekend, stelde ze voor om mij in het weekend weer gitaarles te geven, om te kijken of er iets terug zou komen. Dus al vroeg tijdens mijn herstel ben ik weer gaan leren gitaar te spelen, langzaamaan ging het steeds weer een beetje beter met de coördinatie en na een jaar zat ik weer op mijn oude niveau!

Mede door het gitaarspelen, wat ervoor zorgt dat mijn rechter en linker rechterhelft met elkaar samen moesten werken, en de geweldige familie en vrienden die ik heb ben ik er weer volledig hersteld. Het feit dat de twee hersenhelften met elkaar communiceren, kunnen ze elkaar ook helpen, wanneer er iets beschadigd is. Nu bijna 10 jaar later, na de bachelor Technische Geneeskunde nominaal afgerond te hebben, ben ik bezig met mijn master. Na het eerste jaar van de master van technische geneeskunde, ben ik geswitcht naar een wat meer brein gerichte master. De research master Cognitive Neuroscience aan het Donders instituut/Radboud universiteit! Ik hoop met deze studie en kennis later onderzoek te gaan doen naar wat muziek precies met het brein doet, zodat we muziek op maat aan kunnen bieden voor iedere patiënt!

Mijn doel is om de positieve effecten, die we nu uit reacties krijgen van familie, IC-personeel en patiënten, ook aan te kunnen tonen met hersenonderzoek. Met MuzIC hopen we dat over een tijdje iedere IC de geweldige muzikanten zal verwelkomen om voor hun patiënten te spelen. Dan zal niet alleen de patiënt, maar ook familie, vrienden en IC-personeel de voordelen ervaren van het kalmerende, maar ook brein stimulerende, effect van de live muziek!


Bedankt voor het lezen,

Bas

[update 2020]