Hallo allemaal!
In deze blog wil ik zoveel mogelijk mooie en bijzondere verhalen verzamelen over de impact van muziek in de zorg! Vandaar deze oproep:
Als je zelf, familie of vrienden van je een bijzondere ervaring hebben met de impact van muziek in de zorg zou je dan contact met mij (Bas) op kunnen nemen?
Email-adres: basmeuter@gmail.com
Alvast heel erg bedankt en ik hoop vele reacties te krijgen zodat we de speciale kracht van muziek in de zorg vanzelfsprekend kunnen maken voor iedereen!
Groeten,
Bas
zondag 29 juli 2018
Mijn Ervaringen
Beste iedereen,
In deze blog zullen ervaringen worden gedeeld van mensen die een bijzonder verhaal hebben over muziek in de zorg. De verhalen kunnen van zowel ziekenhuispersoneel, als (ex-)patiënten of familie komen.
Laten we beginnen met mijn eigen verhaal:
In 2010 heb ik een ernstig traumatisch ongeluk gehad. Ik reed op de fiets en ben aangereden door een auto, 15 meter verder ben ik op het asfalt beland. In comateuze toestand ben ik direct naar het ziekenhuis vervoerd waar ik ruim een week in coma heb gelegen. In deze tijd mocht er op mijn kamer muziek gedraaid worden waar ik van hield, want het vermoeden dat muziek de hersenen positief stimuleert van patiënten is er al lang. Ook het brein van comateuze patiënten.
Dit heeft mij denk ik erg veel geholpen. Nog voordat ik reageerde op simpele vragen van de verpleging, zong ik al mee met de muziek van onder andere James Taylor en John Mayer! Ook de klassieke pianomuziek van de film Amélie (welke ik later op gitaar heb geleerd) werd veel gedraaid, tot verwondering van de verpleegkundigen omdat de meeste jongens van mijn leeftijd, toen 16 jaar, naar heel andere muziek luisteren. 😉
Ook tijdens mijn herstel heeft muziek een sleutelrol gespeeld. Ik heb vanaf mijn achtste klassieke gitaar gespeeld en speelde op redelijk niveau. Toen ik na anderhalve maand in het ziekenhuis gelegen te hebben naar het revalidatie-centrum ging, mocht ik in de weekenden weer naar huis. Het eerste weekend thuis pakte ik mijn gitaar, maar ik kon geen snaar aanslaan, mijn coördinatie en fijne motoriek waren helemaal weg. Zelfs de Romance, die ik al jaren elke dag speelde, kon ik niet meer uit de gitaar krijgen. Het is niet met woorden te beschrijven hoe frustrerend dit was, en hoe hopeloos dit voelde. Maar gelukkig, na een bezoek van mijn gitaarlerares in het weekend, stelde ze voor om mij in het weekend weer gitaarles te geven, om te kijken of er iets terug zou komen. Dus al vroeg tijdens mijn herstel ben ik weer gaan leren gitaar te spelen, langzaamaan ging het steeds weer een beetje beter met de coördinatie en na een jaar zat ik weer op mijn oude niveau!
Mede door het gitaarspelen, wat ervoor zorgt dat mijn rechter en linker rechterhelft met elkaar samen moesten werken, en de geweldige familie en vrienden die ik heb ben ik er weer volledig hersteld. Het feit dat de twee hersenhelften met elkaar communiceren, kunnen ze elkaar ook helpen, wanneer er iets beschadigd is. Nu bijna 10 jaar later, na de bachelor Technische Geneeskunde nominaal afgerond te hebben, ben ik bezig met mijn master. Na het eerste jaar van de master van technische geneeskunde, ben ik geswitcht naar een wat meer brein gerichte master. De research master Cognitive Neuroscience aan het Donders instituut/Radboud universiteit! Ik hoop met deze studie en kennis later onderzoek te gaan doen naar wat muziek precies met het brein doet, zodat we muziek op maat aan kunnen bieden voor iedere patiënt!
Mijn doel is om de positieve effecten, die we nu uit reacties krijgen van familie, IC-personeel en patiënten, ook aan te kunnen tonen met hersenonderzoek. Met MuzIC hopen we dat over een tijdje iedere IC de geweldige muzikanten zal verwelkomen om voor hun patiënten te spelen. Dan zal niet alleen de patiënt, maar ook familie, vrienden en IC-personeel de voordelen ervaren van het kalmerende, maar ook brein stimulerende, effect van de live muziek!
Bedankt voor het lezen,
Bas
[update 2020]
In deze blog zullen ervaringen worden gedeeld van mensen die een bijzonder verhaal hebben over muziek in de zorg. De verhalen kunnen van zowel ziekenhuispersoneel, als (ex-)patiënten of familie komen.
Laten we beginnen met mijn eigen verhaal:
In 2010 heb ik een ernstig traumatisch ongeluk gehad. Ik reed op de fiets en ben aangereden door een auto, 15 meter verder ben ik op het asfalt beland. In comateuze toestand ben ik direct naar het ziekenhuis vervoerd waar ik ruim een week in coma heb gelegen. In deze tijd mocht er op mijn kamer muziek gedraaid worden waar ik van hield, want het vermoeden dat muziek de hersenen positief stimuleert van patiënten is er al lang. Ook het brein van comateuze patiënten.
Dit heeft mij denk ik erg veel geholpen. Nog voordat ik reageerde op simpele vragen van de verpleging, zong ik al mee met de muziek van onder andere James Taylor en John Mayer! Ook de klassieke pianomuziek van de film Amélie (welke ik later op gitaar heb geleerd) werd veel gedraaid, tot verwondering van de verpleegkundigen omdat de meeste jongens van mijn leeftijd, toen 16 jaar, naar heel andere muziek luisteren. 😉
Ook tijdens mijn herstel heeft muziek een sleutelrol gespeeld. Ik heb vanaf mijn achtste klassieke gitaar gespeeld en speelde op redelijk niveau. Toen ik na anderhalve maand in het ziekenhuis gelegen te hebben naar het revalidatie-centrum ging, mocht ik in de weekenden weer naar huis. Het eerste weekend thuis pakte ik mijn gitaar, maar ik kon geen snaar aanslaan, mijn coördinatie en fijne motoriek waren helemaal weg. Zelfs de Romance, die ik al jaren elke dag speelde, kon ik niet meer uit de gitaar krijgen. Het is niet met woorden te beschrijven hoe frustrerend dit was, en hoe hopeloos dit voelde. Maar gelukkig, na een bezoek van mijn gitaarlerares in het weekend, stelde ze voor om mij in het weekend weer gitaarles te geven, om te kijken of er iets terug zou komen. Dus al vroeg tijdens mijn herstel ben ik weer gaan leren gitaar te spelen, langzaamaan ging het steeds weer een beetje beter met de coördinatie en na een jaar zat ik weer op mijn oude niveau!
Mede door het gitaarspelen, wat ervoor zorgt dat mijn rechter en linker rechterhelft met elkaar samen moesten werken, en de geweldige familie en vrienden die ik heb ben ik er weer volledig hersteld. Het feit dat de twee hersenhelften met elkaar communiceren, kunnen ze elkaar ook helpen, wanneer er iets beschadigd is. Nu bijna 10 jaar later, na de bachelor Technische Geneeskunde nominaal afgerond te hebben, ben ik bezig met mijn master. Na het eerste jaar van de master van technische geneeskunde, ben ik geswitcht naar een wat meer brein gerichte master. De research master Cognitive Neuroscience aan het Donders instituut/Radboud universiteit! Ik hoop met deze studie en kennis later onderzoek te gaan doen naar wat muziek precies met het brein doet, zodat we muziek op maat aan kunnen bieden voor iedere patiënt!
Mijn doel is om de positieve effecten, die we nu uit reacties krijgen van familie, IC-personeel en patiënten, ook aan te kunnen tonen met hersenonderzoek. Met MuzIC hopen we dat over een tijdje iedere IC de geweldige muzikanten zal verwelkomen om voor hun patiënten te spelen. Dan zal niet alleen de patiënt, maar ook familie, vrienden en IC-personeel de voordelen ervaren van het kalmerende, maar ook brein stimulerende, effect van de live muziek!
Bedankt voor het lezen,
Bas
[update 2020]
Abonneren op:
Posts (Atom)