Heel knap en mooi hoe Wilco verteld over hoe hij, als patiënt op de IC, zijn muziek deelde met zijn lotgenoten!
1996 afdeling B0 Dr. Daniël
den Hoed Kliniek - Rotterdam (Erasmus
MC)
Als de dag van gisteren
herinner ik mij de acute opname na de diagnose kanker, die ik kort daarvoor te
horen had gekregen en met spoed moest worden opgenomen, wat gelukkig mijn
redding is geweest. In totaal 6 intensieve chemokuren van 4 weken met daar
tussen een week rust zijn nodig geweest om de uitzaaiingen in longen, lymfe en
buikholte schoon te branden. Omdat muziek mijn passie en mijn vak is mocht ik op
de afdeling mijn keyboard installeren en kon ik zo tijdens mijn behandeling
toch muziek blijven maken.
Ik ontmoette Annie, een
lotgenoot met een ver gevorderd stadium van leverkanker, een lieve vrouw met
een zwaar gereformeerde kerkelijke achtergrond. Regelmatig kreeg zij bezoek van
de dominee, die haar geestelijk bijstond in dit zware proces. Helaas was ze na
het bezoek vaak veel meer gedeprimeerd en in de put, dan ervoor. Zij hoorde mij
in mijn kamer, die naast haar kamer was gelegen, vaak op mijn keyboard spelen
en kwam regelmatig bij me op bezoek om te luisteren naar muziek.
We steunden elkaar en
praatten heel veel over geloof, muziek en de impact van wat ons te wachten
stond. Over het leven en de dood.
Omdat ik zelf kerkorganist ben,
vond Annie al snel aansluiting bij mij en ze genoot van mijn muziek, die ik
voor haar speelde op mijn keyboard. Al snel kwamen de verzoekjes van wil je wat
voor me spelen Wilco. En dat niet alleen van Annie, maar ook van meerdere
lotgenoten op de afdeling. Na het bezoek van de dominee kwam ze vaak naar me
toe met het verzoek om een psalm uit haar liedboek te willen spelen voor haar. Ik
deed dat precies, zoals ik dat als kerkorganist ook zou doen, inleiding en het
koraal. Het was voor mij een goede afleiding en een troost voor haar! Het deed
ons allebei goed. Ze heeft me geen mooier compliment kunnen geven dan dat ze
zei: “Wilco hier heb ik veel meer steun aan dan het bezoek van onze dominee”. Dat
zegt natuurlijk heel veel wat muziek uiteindelijk met ons doet, zowel actief of
passief of je nu muziek maakt of naar muziek luistert. Het doet heel veel met
je! Voor Annie gaf het haar gemoedsrust en putte er kracht uit. Voor mij was het
een manier om mijn emoties te verwerken, want musiceren is uiteindelijk het
verklanken van menselijke emoties!
Later toen we tijdens de
dagbehandeling één keer in de drie weken een chemo moesten ophalen deden we dat
ook samen en dronken we koffie na afloop. Vaak smaakte het door de behandeling natuurlijk
helemaal niet maar het gaf ons weer wat hoop. Ook in het nazorg traject hielden
we contact met elkaar over de verdere ontwikkelingen van onze behandeling.
De opname op B0 heeft voor
mij veel impact gehad, vooral toen ik tijdens de laatste chemokuur in coma
raakte en de IC noodzakelijk was. Wonderwel ben ik er goed door heen gekomen en
van genezen. Helaas heb ik er ernstig nierfalen en aantasting van de
tastzenuwen in handen en voeten er aan over gehouden.
Momenteel is mijn nierfunctie
minder dan 20 % en sta ik op de lijst voor een niertransplantatie of indien
nodig dialyse. Muziek helpt mij nog steeds elke dag om alles wat mij te wachten
staat te kunnen winnen en overwinnen. Muziek in de zorg, Muziek als geneesmiddel,
Muziek als ondersteunend medium. Het werkt!!!
Enschede, 18 maart 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten