Soms in Mineur, Afgewisseld met Majeur

Het volgende verhaal is van een ontzettend krachtige vrouw die na een zwaar auto ongeval in coma raakte. Na het ontwaken wist ze niets meer en heeft ze hard gevochten om haar leven weer op te bouwen. Dit betekende het begin van een tweede en opeenvolgend leven. Dit wordt ook erg knap en mooi beschreven in haar boek 'Herwonnen Leven' .

" Ik bespeelde een Johannes Opus 230 orgel. Dit ging me goed af, totdat ik in coma raakte ten gevolge van een zwaar auto ongeval. Toen ik langzaam hieruit uit ontwaakte, besefte ik niets, sprak de taal niet die ik mensen om mij heen hoorde spreken, wist evenmin wie ikzelf was en ervoer alles als vreemd. 

'Binnen het eerste half jaar word ik geconfronteerd met iets wat mijn passie is geweest,het spelen op een klassiek orgel. Wanneer ik alleen thuis ben en een eenvoudige melodie op het wit met zwarte toetsen instrument wil spelen, dan schroom ik. Iets weerhoudt me ervan om op de bank hierachter plaats te nemen. Wanneer ik langs het orgel loop, blijf ik even staan en dwing mezelf op de bank plaats te nemen. De confrontatie zie ik als te groot, ik besluit aan dit verlangen niet toe te geven. Soms lijk ik mezelf hierin te verliezen en dan neem ik plaats. De houten bank glimt van de bijenwas en voelt glad aan. Ik probeer de juiste zithouding aan te nemen druk met enkele vingers de toetsen in en besef dat , wat eens van nature vanzelf leek te gaan, volledig is verdwenen. –Ik mis de Regie- Ik til mijn rechterhand op zodat de vingers boven de toetsen komen te liggen en probeer hetzelfde met mijn linkerhand. Dit lijkt nog moeizamer te gaan. Kort hierna besluit ik het te laten voor wat het is. Het leven van ‘toen en nu’ staan mijlenver uit elkaar, dit besef ik nu’. Hierop besluit ik een musicus aan te schrijven. Ik vraag hem een partituur te schrijven voor een houten Tenor fluit die ik nog elders in een doos heb liggen.'

(Citaat Boek: Herwonnen Leven –Boekenluik 2016)

Inmiddels zijn we jaren verder en heeft de Tenorfluit plaats gemaakt voor een Dwarsfluit. Ik beschouwde dit (tijdelijk) als het Project binnen mijn leven. Ik voelde me ‘geniaal’ hierdoor! Jarenlang en tot aan de dag van vandaag besteed(de) ik veel tijd aan mijn lessen en musiceer(de) graag. Dit is mijn taalontwikkeling ten goede gekomen!

Luisteren naar muziek doe ik graag, muziek spelen doe ik liever omdat dit nog effectiever uitwerkt. Dit laatste heeft tweeërlei effect. Muziek spelen betekent ook je eigen gespeelde muziek beluisteren. Het vermindert chronische stress doordat het gehalte van het stresshormoon Cortisol verlaagd wordt. Muziek helpt me in contact te komen met mijn eigen emoties. Hiernaast verhoogt muziek de neurotransmitter Dopamine. Dopamine geeft een fijn en gelukzalig gevoel. het is afkomstig uit het beloningssysteem, een gebied in de hersenen dat ook actief is tijdens activiteiten die biologisch belangrijk zijn, te denken aan seksualiteit en eten. Is dit niet prachtig?

Na een lange strijd tegen verandering en verlies kom ik opnieuw in de wereld van muziek. Het is een spel der verwachting. Het aanleren van nieuw vaardigheden vraagt veel inspanning, zowel mentaal als fysiek. Tijdens het oefenen wissel ik dit graag af met het lopen van een rondje, liefst met stevige tegenwind. Wanneer ik in beweging ben, mediteer ik. En wanneer ik fluit speel, ben ik ook in beweging. Immers, ik verzet mijn kaders! Het kennen van geluk door nieuwe mogelijkheden. Een ware compensatie!

Voor de tweede keer een weg gaan, terwijl je de weg niet meer weet en er niemand lijkt te zijn die je de weg kan wijzen, is een lange weg geweest waarin muziek een groot aandeel heeft gehad. Soms in mineur, droevig van stemming. Afgewisseld in majeur, met levendige klanken.

Muziek maakt gevoelens los. Het helpt bij het uiten en versterken van gevoelens, zowel om te ontspannen, als om meer energie te verkrijgen. Muziek is een communicatiemiddel een vertaler en vertolker van emoties, die mensen met elkaar verbindt.

Misschien is dit wel juist dé Kracht van Muziek. "